Η πρόταση για τα σκηνικά και τα κοστούμια
του κορυφαίου έργου του Χένρικ Ίψεν
«Το κουκλόσπιτο»,
που γράφτηκε και διαδραματίζεται
στη Νορβηγία του 1879,
έγινε για την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου,
στο ιστορικό κτίριο Τσίλερ.
Αντλεί την έμπνευσή της από τις σύγχρονες Νόρες
που ζουν στις σύγχρονες υπερσυντηρητικές
θρησκευτικές κοινότητες
όπως οι Χασιδιστές Εβραίοι
και οι αναβαπτιστικές χριστιανικές αιρέσεις,
όπως οι Άμις, οι Κουάκεροι,
οι Μενουνίτες και οι Μορμόνοι.
Γυναίκες που ασφυκτιούν στον προκαθορισμένο τους ρόλο
εντός των κοινωνικών κανόνων
του περιβάλλοντος που τις γέννησε,
παίρνουν τη μεγάλη και δύσκολη απόφαση
να αφήσουν τα πάντα,
συχνά και τα παιδιά τους, πίσω στην κοινότητα,
αναζητώντας να μάθουν και να γευτούν τη ζωή τους.
Με σαφή αναφορά στο εβραϊκό «κόσερ»,
αλλά και διακριτικές νύξεις
στην ερωτική σαδομαζοχιστική κουλτούρα,
η σκηνογραφική και ενδυματολογική πρόταση για το έργο
ανιχνεύει τα όρια μεταξύ κυρίαρχου και κυριαρχούμενου,
ακολουθώντας τον Ίψεν στους λεπτούς χειρισμούς του
και με τη βοήθεια των φωτισμών και του ήχου.
Η σκηνογραφία και τα κοστούμια σχεδιάστηκαν
στο πλαίσιο του εργαστηρίου «Στην κοιλιά του θεάτρου»,
του Εθνικού Θεάτρου, υπό την επίβλεψη
της Εύας Μανιδάκη και του Κωνσταντίνου Ζαμάνη
κατά τη διάρκεια της πανδημίας του 2020.